Lifestyle

Komentarze

Publikowanie komentarza

Popularne posty z tego bloga

Pierwszy. Ten najtrudniejszy.

Żyjemy w epoce blogów. Niewątpliwie.
Zalewają nas z każdej strony, są na każdy temat i dotyczą każdej dziedziny życia.
Dowiesz się sporo o nowinkach kosmetycznych, przeczytasz jak ugotować najlepszy rosół, poznasz odpowiedź, dlaczego mała czarna jest dobra na wszystko, ktoś inny podpowie jak powinnaś wychowywać dziecko, albo jak dobrać podłogę żeby pasowała Ci do zasłon.
Zatem po co kolejny?
Nie wiem.
Ale zawsze chciałam, a jeżeli mam taką możliwość to dlaczego nie spróbować?
Mąż powiedział Do it! No to jestem.
Powiedział też, że ten post będzie najtrudniejszy, bo przecież po drugiej stronie jeszcze Was nie ma.
Jeszcze.
Bo mam nadzieje, że kiedyś będziecie.
Będziecie, prawda?
Puszczam zatem moje pierwsze słowa w eter i zaczynam tą przygodę.
Czas Start!
Czytaj więcej

Ten, w którym pokaże Wam od czego zaczynaliśmy.

Obraz
Zatem od początku... Nasza historia zaczęła się 11 lat temu. Los, przypadek, a może przeznaczenie sprawiło, że jesteśmy dziś razem. Nie wiem, które z nich jest za to odpowiedzialne, ale jestem mu dozgonnie wdzięczna. W krótkim czasie zyskał moje zaufanie i stał się najlepszym przyjacielem. I nawet nie zorientowałam się kiedy minęło 5 lat, jak zapytał czy zostanę Jego żoną.  Środek zimy, polskie morze, SPA. Wróciłam z masażu, otworzyłam drzwi pokoju - było ciemno... na podłodze, pośród płatków róż paliły się świece, tworzyły ścieżkę prowadzącą na piętro. Zatrzymałam się przy schodach i zaczęłam Go wołać, bo strach ogarnął mnie wielki - czułam co się święci! Ale On się nie odzywał... podjęłam wyzwanie i poszłam tam na nogach jak z waty. Na górze stał On - przystojny, elegancki i... zestresowany, ja natomiast byłam w dresie, wysmarowana olejkami i z tętnem 270 na minutę. To był 18 grudnia. 18 sierpnia byliśmy już małżeństwem.
Zamieszkaliśmy razem półtora roku przed ślubem w domu moich …
Czytaj więcej

ten o frustracji dnia codziennego.

wczorajszy dzień to jakaś kpina. i jeśli nie masz mocnych nerwów albo łatwo się oburzasz to nie czytaj tego posta dalej.  dla własnego dobra.  bo są takie dni, kiedy budzisz się po 5:00 i 45 minut  z wielką nadzieją na dalszy sen,  na półprzytomna śpiewasz Bąbelkowi kołysankę dla okruszka,  ale on po tym recitalu postanawia jednak zacząć dzień.  wstaję. pierwsza kawa. przedszkole, zakupy. obiad (żeby mieć go z głowy jak najszybciej).  nagle natchnienie.  położę nowy dywan, który czeka już jakiś czas na swój debiut.  jestem sama, średnio silna i raczej niewysoka...ale dam radę z tym wielkim narożnikiem.  15 minut odkurzania (Jan non stop wyciąga mi wtyczkę z gniazdka, a Fanta skacze mu na plecy),  wyciąganie miliona rzeczy spod kanapy..kolejna godzina i mam to. jeden dywan zwinięty, drugi, nowy, jasny prezentuje się pięknie.  Bang! Jan zbija mi wazon, szkło leci na tenże dywan. sprzątam. wstaję.  Fanta zlała się na płytki, Jan zdjął z suszarki białą koszulę d. i sprząta ten bałagan. ogarniam to. wra…
Czytaj więcej