Zadomowiona

Jedni znają mnie dobrze, drudzy trochę mniej. Inni nie znają mnie wcale. Wirtualny świat daje nam możliwość kreowania swojej osoby... ponoć tutaj możemy być najlepszą wersją siebie.  Tylko po co?  I czy naprawdę warto? Przecież wiesz dobrze, że ten wirtualny świat splata się z tym realnym. I chcesz czy nie... taka jest prawda. Jak wiele z tych osób, które są z Tobą w sieci zna Cię naprawdę? Ilu Twoich bliskich, przyjaciół, znajomych, współpracowników czy sąsiadów czyta i ogląda Cię z ekranów swoich smartfonów każdego dnia? Ilu z nich zestawia Twój obraz rzeczywisty z tym wirtualnym? Ilu da się nabrać, jeśli zechcesz być kimś innym? Czy to nie będzie oszustwo? Czy nie ucierpi na tym Twoja reputacja? Czy nie stracisz ich zaufania? Czy zatem w ogóle warto iść w tą stronę? Moim zdaniem nie.  Przyszło mi ostatnio do głowy, żeby napisać Wam Coś o sobie. Ale nie chciałam iść właśnie w klimaty typu: jestem miła, sympatyczna, z poczuciem humoru i punktualna - bo to nie do mnie należy o

Wiecie jak to jest... nie wszytko da się przewidzieć i zaplanować, szczególnie jeśli chodzi o dzieci :) Kiedy spodziewałam się pierwszego, byłam pełna obaw przed nieznanym. Mimo wszystko wyobrażałam sobie wychowawczą sielankę, ale życie szybko mnie zweryfikowało. Miałam duże wsparcie, mieszkaliśmy wtedy jeszcze z rodzicami, bo mury naszego domu dopiero rosły. Zawsze był ktoś w obok, wiec pomoc miałam na zawołanie.  Za drugim razem znów się bałam, ale tym razem, dlatego, że już wiedziałam co mnie czeka...zmieniły się tylko okoliczności. Mianowicie... mieliśmy już jedno dziecko, zero babć i cały (niemały) dom na głowie. Wcześniej mama wzięła na siebie gotowanie i pranie, więc ja w zasadzie oddawałam się tylko wychowywaniu Adasia. A teraz... ogarniał mnie strach, że sama sobie z tym wszystkim (albo z nimi wszystkimi?!) nie poradzę. Ale mówili, że z dwójką jest łatwiej, że jest inaczej. I wiecie co?  Nie kłamali :) Podstawą jest dobra organizacja, która wcale nie jest moją mocną s